Het EU-Indonesië vrijhandelsverdrag

In september 2025 rondden de EU en Indonesië de onderhandelingen voor het EU-Indonesie CEPA vrijhandelsverdrag af. EU-president Ursula von der Leyen presenteert het verdrag als een gezamenlijk pad van ‘openheid, samenwerking en gezamenlijke welvaart.’ Ook de Indonesische president Prabowo Subianto claimt dat CEPA hem zal helpen ‘onze industrieën te laten groeien, banen te creëren en onze duurzame ontwikkelingsdoelen te versterken.’ Maar openbare documenten over CEPA schetsen een ander beeld.

Deze publicatie laat zien hoe CEPA de belangen van multinationals en grootgrondbezitters in Indonesië dient, terwijl de natuur, werknemers  en lokale gemeenschappen de rekening betalen. Zo stimuleert CEPA de winning van de door de EU begeerde mineralen voor de ‘groene transitie’, die in Indonesië gepaard gaat met milieuvervuiling, ontbossing, slechte arbeidsomstandigheden en landconflicten. Dezelfde problemen spelen rond de productie van palmolie, waarvan de export naar de EU enorm zal stijgen.

Daarnaast zal CEPA de ongelijke handelsverhouding tussen de EU en Indonesië verdiepen. CEPA ontneemt Indonesië van de mogelijkheden om haar eigen economie op te bouwen en houdt het land zo gevangen in de rol van grondstoffenleverancier. Intussen krijgen Europese bedrijven extra privileges in Indonesië via bepalingen over intellectueel eigendom en geprivilegieerde toegang tot de digitale economie van Indonesië

Dit rapport legt niet alleen de problemen met CEPA bloot, maar laat ook zien dat er alternatieven zijn. Het eindigt met concrete voorstellen voor een eerlijk akkoord met Indonesië. Alleen door het roer radicaal om te gooien kan de EU daadwerkelijk duurzame handelsrelaties aan gaan en de ecologische crises bestrijden.